ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ
Τον
μεγαλύτερο κίνδυνο καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος της
Πάρνηθας αποτελούν οι πυρκαγιές, οι οποίες είναι συχνό φαινόμενο
στην περιοχή. Για την καλύτερη κατανόηση του φαινομένου αυτού
και την 
αποτελεσματικότερη
αντιμετώπισή του, το Δασαρχείο Πάρνηθας διεξήγαγε εξονυχιστική
έρευνα στα αρχεία του για την καταγραφή των στοιχείων των πυρκαγιών
(ώρα, θέση, καμένη έκταση) που εξερράγησαν στην Πάρνηθα από
το έτος 1913 έως το 1997. Μέχρι το έτος 1950 έχουμε καταγραφή
μόνο των μεγάλων πυρκαγιών. Από το 1950 και εντεύθεν καταγράφηκαν
πλήρως όλα τα επεισόδια.
Τα
σπουδαιότερα συμπεράσματα από την παραπάνω έρευνα είναι τα εξής:
•
Ο αριθμός των πυρκαγιών εξαρτάται περισσότερο από το βαθμό της
ανθρώπινης δραστηριότητας στα δάση και τις δασικές εκτάσεις
και λιγότερο από την επικρατούσα βλάστηση (είδος, πυκνότητα
κτλ.)
•
Το πυκνότατο οδικό δίκτυο του Τατοΐου, που είναι από τα μεγαλύτερα
για τα ελληνικά δάση (33 m/Ha στο νότιο τμήμα του) δεν είχε
επίδραση στον παραπάνω δείκτη που στο δάσος αυτό έχει και τη
μέγιστη τιμή (620,17 στρ./ πυρκαγιά).
•
Οι καταστρεπτικότερες πυρκαγιές για την περίοδο 1959-1996 (που
υπάρχουν πλήρη στοιχεία) συνέβησαν με ακραίες καιρικές συνθήκες,
τα δε αίτιά τους ήταν ο εμπρησμός, (Πάρνηθα 4.000 στρ. το 1977,
Βαρυμπόπη 5.200 στρ. το 1986) ή παρέμειναν άγνωστα (Τατόι 13.000
στρ. το 1974, και 5.000 στρ. το 1987, Φυλή 10.500 στρ. το 1989).
•
Ο αριθμός των πυρκαγιών σε ιδιωτικά δάση αντιπροσωπεύει το 24%
του συνολικού αριθμού των πυρκαγιών της περιοχής και το 67%
της καμένης έκτασης. Ο δείκτης καμένης έκτασης ανά πυρκαγιά
στα δάση αυτά είναι 796,45 στρ./ πυρκαγιά.
